Maksymówka (rejon doliński)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maksymówka
Państwo

 Ukraina

Obwód

 iwanofrankiwski

Rejon

doliński

Populacja 
• liczba ludności


596

Nr kierunkowy

+380 3477

Kod pocztowy

77562

Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego
Mapa konturowa obwodu iwanofrankiwskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Maksymówka”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Maksymówka”
Ziemia48°53′11″N 23°55′56″E/48,886389 23,932222

Maksymówka (ukr. Максимівка) – wieś nad Świcą w rejonie dolińskim obwodu iwanofrankiwskiego na Ukrainie.

Miejsce urodzenia Bolesława Wieniawy-Długoszowskiego – polskiego dyplomaty, generała dywizji Wojska Polskiego, osobistego adiutanta Marszałka Józefa Piłsudskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wygoda-Maksymówka, most na Świcy, lata 20. XX wieku.

W okresie Rzeczypospolitej miejscowość leżała w ziemi halickiej województwa ruskiego. W XVIII wieku własność Krechowieckich herbu Sas[1].

W XIX w. Maksymówka znajdowała się w powiecie dolińskim Królestwa Galicji i Lodomerii (zabór austriacki). W 1880 wieś liczyła 283 mieszkańców. Mieszkało tu 221 grekokatolików (parafia w Lolinie) i 36 katolików obrządku łacińskiego (parafia w Wełdzirzu). W Maksymówce znajdowała się cerkiew Świętej Trójcy, cegielnia i fabryka cementu[2].

W 1900 we wsi było 80 domów i 443 mieszkańców, z których pod względem językowym 300 to Rusini, 120 – Niemcy, 23 – Polacy, natomiast pod względem wyznania 299 to grekokatolicy, 26 – katolicy obrządku łacińskiego, 28 – żydzi, 90 – inni[3].

W latach 1906–1926 w miejscowości funkcjonował klasztor redemptorystów[4][5].

W okresie międzywojennym Maksymówka należała do gminy Wełdzirz (od 1934) w powiecie dolińskim województwa stanisławowskiego II RP. Według spisu powszechnego z 1921 r. wieś liczyła 76 domów. Mieszkały tu 374 osoby: 197 mężczyzn, 177 kobiet. Pod względem wyznania 274 mieszkańców było grekokatolikami, 46 ewangelikami, 35 rzymskimi katolikami, 19 żydami. Natomiast pod względem narodowości 274 osoby deklarowały się jako Rusini, 49 – jako Niemcy, 46 – jako Polacy, a 5 – jako Żydzi[6].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Aleksander Tarnawski: Szlachta zagrodowa w Polsce południowo-wschodniej. 1938. [dostęp 2017-06-21].
  2. Maksymówka, wieś w pow. dolińskim, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 937.
  3. Gemeindelexikon der im Reichsrate vertretenen Königreiche und Länder, bearbeitet auf Grund der Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1900, XII. Galizien. Wien: Ludwig Patryn, 1907, s. 175. [dostęp 2017-06-25].
  4. Marian Brudzisz. Zarys dziejów Wyższego Seminarium Duchownego Warszawskiej Prowincji Redemptorystów w latach 1903-1939. „Studia Redemptorystowskie”. 2, s. 8, 2004. [dostęp 2017-06-21]. 
  5. Mirosław Juruś: Klasztor redemptorystów w Maksymówce (1906-1926). Kraków: 2000.
  6. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych. T. 14: Województwo stanisławowskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 11. [dostęp 2017-06-25].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]